Goed bedoelt

De ergste corona golf was voorbij en de openbare gebouwen gingen langzaam beetje bij beetje weer open voor bezoekers. Voorafgaand aan de opening had u contact met mij opgenomen om te vragen wat mijn visie was op looproutes in de anderhalve meter samenleving. Om kracht te zetten bij mijn verhaal stuurde ik een officieel document van expertise centra naar uw leidinggevende. 

Ik liep langs de receptie en keek u vervolgens stom verbaast aan. .  “Je ziet het niet he…. daar was ik al bang voor…..” U durfde mij amper aan te kijken. Uw baas had er voor gekozen om met zeer zuinige hand veel te dunne en te kleine pijltjes op de grond te plakken. . U was er al bang voordat ik hier helemaal niets aan   zou hebben. Verontschuldigend vertelde u dat dus maar besloten was dat ik de oude route mocht lopen.  Gewoon als voor corona. Mocht iemand daar problemen mee hebben en bang zijn voor besmettingen gevaar omdat onze wegen elkaar bij de deur zouden kruizen dan moesten zij zich maar melden bij de organisatie in het pand. .

Het voelde voor mij niet goed. Het voelde als een nogal vreemde uitzondering positie. Ik hoefde mij niet aan de regels te houden omdat uw organisatie zich niet wilde vermoeien met de tips de ik had gegeven voor een veilige route. Dat ik daarmee ook gevaar liep was kennelijk uw organisatie in het geheel ontgaan.

De week erna haalde u mij op bij de deur en deelde ik met u mijn zorgen rondom de situatie. U leek wat verbaast. “ Joh maar het is toch lekker makkelijk. Jij hoeft niet na te denken en te zoeken. Jij mag gewoon als enige de oude meest simpele route.!” 

Ik besloot het nog eens uit te leggen. Het klinkt wellicht ondankbaar maar ik wil geen uitzondering zijn. Ik wil gewoon dat u mij de achterdeur in het pand even wijst zodat ik die net als iedereen kan nemen. 

Na de les besloot u met een lichte zucht aan mijn verzoek te voldoen.  “Oké ik wijs je vanaf de zaal de achterdeur maar de hele hal staat vol tafeltjes en stoeltjes , kasten met bladen enzovoorts . Ik denk niet dat het verstandig is maar as jij het wil…..”   Nike, volg maar”, zei ik en u wees Nike en mij de achterdeur.  Ik herhaalde de  achterdeurroute nogmaals met Nike maar dit maal zonder u voorop. Als sneeuw voor de zon hoorde ik uw angst en onwetendheid verdwijnen. Weke knieën en een zachte stem: 

“Oh wacht…..Hij doet het. Je hebt geen weet van de obstakels want hij doet het!” Je hoeft geen makkelijkste weg want hij doet het !”  

Dit bericht is geplaatst in Geen categorie. Bookmark de permalink.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Protected by WP Anti Spam