Bij verboden woorden denken we meestal aan vloek of scheldwoorden. Dat zijn in dit geval niet de woorden die ik bedoel. Wanneer je als mens met goede ogen communiceert met een blind of slechtziend persoon zijn er woorden die niet zo handig zijn om te gebruiken. Gewoon, omdat het vervolg op dat woord meestal iets visueels of een handeling is.
Laat me het u uitleggen….
Ik stel u de volgende vraag: “Kunt u mij vertellen of de achterdeur open is? “
U antwoordde mij “Nou, die deur daar is dicht maar die deur daar is wel open”
“Oké”, zeg ik, “ik heb eerlijk gezegd geen enkel idee…. Deed u ook nog iets met uw armen of zo?” Ja, u bleek de woorden die en daar te bekrachtigen met uw armen. Ik heb daar werkelijk helemaal niets van waargenomen.
Omdat u als manager ook af en toe wat bijscholing kan gebruiken besloot ik u op de Domie manier te spiegelen en u te laten nadenken over de situatie.
“U werkt toch hier op het terrein van het expertisecentrum? U staat toch in contact met de cliënten waar u indirect zorg voor draagt?” Een voorzichtige “ja” van uw kant.
“U weet toch dat de woorden die daar deze en dat, woorden zijn waar iets visueels op volgt wat de doelgroep over het algemeen niet kan waarnemen?” Weer een voorzichtige “ja” van uw kant.
“Ik loop hier door de zaal met mijn taststok en mijn geleidehond. Zou ik dan net als de overige aanwezigen ook wel eens cliënt kunnen zijn?” U was een moment stil. Langzaam kwamen we aan bij een kostbaar leermoment op deze avond.
Even zelf naar de achterdeur lopen om te voelen of deze nog open zou zijn was wellicht iets sneller geweest maar goed, nu had u in ieder geval een leerzame ervaring op zak.
“Kunt u mij vertellen of de achterdeur open is?” “Nee Domie de achterdeur is dicht, maar als je het prettig vindt loop ik wel even mee naar de voordeur en help je verder als je nog vragen hebt.”
Mijn humeur klaarde bij dit antwoord op, als sneeuw voor de zon. En u sloot de avond af met een mooi leer momentje dat taal iets is wat heel onnadenkend automatisch gaat. Maar dat onder uw werktijd met ‘de doelgroep’ zwaaiend en met visuele taal, deuren aanwijzen redelijk zinloos is.